Het grote Xavi verhaal....

Ik kan het bijna niet geloven,tis alweer een week geleden.....Onze zoon Xavi is geboren....

Vorige week woensdag op donderdag nacht verloor ik vrij veel slijmerige afscheiding,meer dan normaal,dus toch maar even de verloskundige gebeld donderdagochtend,die vertelde dat dat vrij normaal is naar aanloop van je bevalling en dat ik me geen zoren moest maken,maar dat ik wel in de gaten moest houden dat het geen vruchtwater was...met n gerust gevoel opgehangen en heel de dag op pad gegaan,...ik moest wel veel plassen en toen ik aan het eind van de middag thuis kwam voelde ik me nogal incontinent...en ik kreeg er n ander gevoel bij(vraag me niet wat voor gevoel,maar gewoon anders)dus ik besloot toch maar de verloskundige te bellen,die zei dat ik voor de zekerheid een kraamverband in moest doen en na een uur terug moest bellen,hoe het eruit zag,want mocht het vruchtwater zijn,moest ik wel binnen 24 uur bevallen....

Gelijk Robert gebeld en aangezien t bijna 5 uur was,besloot tie gelijk naar huis te komen,ipv eerst te gaan trainen,hij vertrouwde het ook niet(aangezien ik hem of de verloskundige nooit zomaar ongerust klinkend belde)

Robert kwam binnen,inmiddels was ook mijn schoonzus binnen en terwijl we staan te praten heb ik het gevoel alsof er wel erg veel water begint te lekken,meer als een kopje water...Dus Robert zei gelijk bellen,het is begonnen...ik dus weer gebeld,maar gezegd dat ik nog geen weeen had,de vk zou om 9 uur 's avonds terug bellen hoe het ervoor staat,en dan afspreken hoe of wat,want ik zou eventueel ingeleid worden.... kortom afwachten maar.... maar toen voelde ik het...jawel dit zijn ze dan toch echt weeen....ze begonnen licht om 7 uur half 8,maar volgden wel erg snel op elkaar,om 9 uur kwamen ze om de 2 minuten en duurden tot 30 tot 45 seconde....Robert de vk gebeld,die kwam eraan zei ze....rond 10 uur was ze er en ze zou wel even gaan kijken of er al onsluiting was...1 cm en jeetje hij heeft n hoop haar was haar reactie op het onsluitingsverhaal... we moesten het rustig aan doen en over een uur of 3 contact opnemen...dus zo gezegd zo gedaan...maar rond 1 uur 's nachts hield ik het niet meer,Robert van de bank getrokken dat ik het niet meer trok....damn dat opvangen viel me niet mee!! Beetje onder de douche gestaan als afleiding en daarna al kotsend over de wc hangend kwam de vk binnen....3 cm en ze ging t ziekenhuis vast bellen,daar kon ik namelijk een prikje krijgen die de scherpe randjes van de wee af zouden halen....maar wat blijkt nadat ze is gaan bellen....het ziekenhuis ligt vol ?????? Welk ander ziekenhuis ik dan heen wilde....I don't give a fuck als ik die prik maar krijg al is t op straat zei ik...kortom we konden naar het ziekenhuis,daar zouden ze ons opvangen en de vk zou rond 5.30 in het ziekenhuis zijn,als er wat veranderde zou t ziekenhuis haar wel bellen en kwam ze eerder...dus wij ind e auto richting zuider ziekenhuis(niet hysterisch a la bridget maasland) maar eerder rij wat rustiger puf puf....

2.00 aangekomen in het ziekenhuis,aan de monitor om te kijken of de kleine het goed maakte en wat het verloop was van de weeen...ondertussen puf puf puf....pffffffffffffffffffff...puf puf puf....toen kwam er een vk in opleiding kijken hoeveel onsluiting ik had en na overleg met de arts kreeg ik het prikje...hmmmmmmmmmmm na n kwartier voelde ik me hemels...heel wazig ben ik zeker 2 a 2,5 uur geweest...toen ik weer een beetje bij mijn positieve kwam rond half 6 voelde ik vreselijke persdrang en wilde ik naar de wc....maar nee dat mocht niet ik moest ze weg puffen pffffffffffff puf puf puf.....grrrrrrrrrrrrrrr pfffffffffffffffff toen kwam Annemiek de verloskundige binnen of de vk in opleiding mocht komen helpen,geen probleem zei ik....dus hun nadat ik ik weer was gaan liggen gekeken hoe het ervoor stond...en toen zeiden ze...JE MAG!!! wauw 10 cm onsluiting en oh jee ik ga nu mama worden was het gevoel wat ik had en na 21 minuten persen werd hij op mijn buik gelegd....mijn mooie zoon met een hele bos zwart haar....onze lieve Xavi Joel Henny werd om 6.06 geboren.

50 cm en weegt 3440 gram...de vk kijkt om en vraagt aan mij,jeetje waar had jij je kind verstopt...tis een flinke man voor de buik die jij had en helemaal geen striae en voor de eerst een droombevalling zo snel als het ging...(ik heb dus ook de mazzel niet ingeknipt of ingescheurd te zijn...kortom ik loop weer als n kievit)

Ik lag daar maar op dat bed,kijkend naar mijn kleine man,vol ongeloof dat dit kleine mannetje in mij had gezeten....wauw ongelooflijk!!!

Inmiddels zijn we een week verder en ik voel me goed....ik ben vandaag heerlijk naar het winkelcentrum geweest...heel vreemd om daar rond te lopen achter n kinderwagen,mijn leven is compleet verandert...nooit meer even snel wat halen,de dagen vliegen voorbij....de kraamhulp had vandaag haar laatste dag en vanaf morgen moeten we het zelf gaan doen...pfff rustig aan maar hoe ga ik het allemaal doen... doe ik het wel goed zijn dingen die absoluut door mijn hoofd spoken... ik kan jullie niet vertellen hoe vreselijk verliefd ik op mijn kleine mannetje bent,zijn haartjes,zijn oogjes,ik wil hem wel de hele dag zoenen en knuffelen....

Ik kan gewoon huilen van geluk...de kraamtranen vloeien dan ook rijkelijk....jeetje wat een jaar....onverwachts zwanger,je moeder kwijt raken en zelf moeder worden...hoe dubbel zijn al die gevoelens op het moment....ik zeg dan ook eerlijk dat ik mijn moeder op het moment echt vreselijk mis...terwijl ik dit tik,schiet ik dan ook alweer vol...mijn lieve moeder waar ik zoveel van hou,die ik wil bellen,dat kleine Xavi lacht,dat hij in bad is geweest...hoeveel hij wakker is geweest vanacht...maar helaas het mocht niet zo zijn...

Wat ik jullie wil zeggen is dat moeder worden idd iets heel bijzonders is....ik maakte me zorgen hoe ik zou weten dat het begonnen zou zijn(de bevalling dan) het antwoord van de vk was,dat weet je vanzelf...en idd je weet t vanzelf hahahhaa

Lieve meiden,geniet allemaal nog van je zwangerschap....ik zal gauw een foto van onze man plaatsen!!

Dikke kus van een super trotse mama Yasmin